بررسی سازوکار جایگیری توده گرانیتوئیدی چالو (جنوب شرق دامغان) با استفاده از روش ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی (ams)

در این پژوهش سازوکار جایگیری توده نفوذی چالو، به روش ناهمسانگردی قابلیت پذیرفتاری مغناطیسی (ams)، مورد بررسی قرار گرفت. از بررسی پارامترهای مغناطیسی نمونه های به دست آمده نتایج زیر حاصل گردید. - پذیرفتاری مغناطیسی میانگین (km) اندازه گیری شده بر حسب µsi برای مونزودیوریت ها، 28872 و کوارتزدیوریت ها 21487 می باشد. در مجموع این توده به دلیل دارا بودن (km) بیشتر از µsi 500 به گرانیت-های فرومغناطیس تعلق داشته و منیتیت مهمترین عامل اصلی ایجاد رفتار مغناطیسی در آن ها می باشد. - گردش سیالات گرمابی از میان توده نفوذی باعث ایجاد تغییرات مهم کانی شناسی شده و خواص مغناطیسی اصلی توده را تغییر داده است. بزرگای پذیرفتاری مغناطیسی اندازه گیری شده در توده نفوذی بر حسب نوع دگرسانی تغییرات متفاوتی را نشان می دهد، به گونه ای که پذیرفتاری مغناطیسی از نمونه سنگ های سالم به سمت سنگ های حاصل از دگرسانی های پروپیلیتی و آرژیلیکی به طور مشخصی کاهش می یابد. این یافته نشان می دهد که چگونه میزان بزرگای پذیرفتاری مغناطیسی، ضمن فرآیند دگرسانی به علت حذف یا کاهش در اندازه منیتیت و تبدیل آن به کانی هماتیت کاهش می یابد. - تمامی ریزساخت های موجود در توده گرانیتوئیدی چالو، از نوع ماگمایی می باشند. - بررسی های صحرایی، پتروگرافی و فابریک های مغناطیسی (روند خطواره ها و امتداد برگواره های مغناطیسی و پارامترهای مغناطیسی k1، k2،k3 ،km ، p% و (tنشان می دهد که پلوتون مزبور در دو مرحله و با دو سازوکار متفاوت جایگیری نموده است. واحد مونزودیوریتی با بافت غالب پورفیروئیدی و الگوهای خطوارگی و برگوارگی شمالی-جنوبی موازی با حاشیه توده در امتداد بازشدگی های کششی یک زون برشی راستالغز جایگیری و واحد کوارتزدیوریتی همزمان یا اندکی بعد از آن به صورت دایک و در امتداد شکستگی های نوع p جایگیری نموده است. الگوی فابریک مغناطیسی و همچنین کلوچه ای بودن شکل بیضوی مغناطیسی، همراه با بافت غالب تراکیتوئیدی در دیواره ها، در این واحد با الگوی فابریک غیر عادی در دایک ها مطابقت نموده و جهت گیری کانی پلاژیوکلاز جهت جریان ماگما را نشان می دهد.